Slechtziendheid op kantoor
5 februari 2015
17 januari was het CfPB te gast op “Ziende(r)ogen werkt”. Hét evenement over zien en minder goed zien. Met inspirerende sprekers en praktische workshops. Slechts 39% van de slechtzienden heeft betaald werk, dus hier is nog een wereld te winnen. Bovendien zullen – door de hogere AOW leeftijd – steeds meer werkende mensen slechtziend worden.
Glazen muur: au
Het CfPB organiseerde de workshop: “De werkplek vanuit wetenschappelijk perspectief”. We gingen hierbij in op drie verschillende kantoorconcepten: cellenkantoor, salonkantoor en open kantoor. En bespraken welke voor en nadelen slechtzienden in deze concepten ervaren. Het waren geanimeerde gesprekken, waar we leerden over geluidslijnen om collega’s door het kantoor te horen. En de problemen met glazen muren en halfopen deuren waar mensen tegenaan lopen.
Overgevoelig voor licht
Zelf zat ik bij een lezing over verlichting en contrast. Veel slechtzienden zijn overgevoelig voor licht. Waar mensen met goede ogen van redelijk duister tot fel licht goed kunnen waarnemen, is bij slechtzienden dit gebied vaak erg verkleind. Voor te fel licht zijn de ogen overgevoelig en bij te duister kunnen ze weinig zien. Het is daarom erg belangrijk dat de verlichting op de werkplek en de omgeving goed in verhouding is. Te grote overgangen zorgen voor slecht zicht of verblinding. Natuurlijk is ook de plaatsing van de verlichting belangrijk. Loodrecht op ramen en TL-balken.
Zelfs rijksoverheid nog zoekende
In de ochtend sprak Marco Klaassen (teammanager natuur bij Rijksdienst voor Ondernemend Nederland) over zijn zoektocht naar de optimale omstandigheden voor een slechtziende collega. De teammanager, de organisatie en de slechtziende zelf moeten hierbij goed samenwerken. Zelfs bij het Rijk bleek er niet genoeg informatie voor handen te zijn over het traject om deze medewerker goed te ondersteunen en was het niet eenvoudig om er achter te komen bij welke instanties je moet aankloppen. Om maar te zwijgen over de moeite die het kost om de juiste soft- en hardware werkend te krijgen.
Vaak bekaf aan het eind van de dag
Dick Spreeuwers (bedrijfsarts) vertelde over Ilse, een slechtziende, technisch medewerkster. De fysieke aanpassingen (beeldscherm en contrastvergroter) op haar werkplek waren al voorzien. Toch was ze aan het eind van de dag vaak bek af. In de competitieve bedrijfscultuur wilde ze laten zien dat ze alles aan kon, ondanks haar slechte zicht. Samen met de bedrijfsarts en de leidinggevende hebben ze besloten om tijdelijk minder te gaan werken. Doordat Ilse zelf op een andere manier in haar werk ging staan en zelf op zoek is gegaan naar een andere baan kon ze weer volledig aan de slag in een nieuwe functie. Het gaat dus zeker niet alleen over hulpmiddelen, maar ook om de psychische ondersteuning van slechtzienden!
UWV traject
Tot slot vertelde Frank Groen (UWV) hoe het hele UWV traject verloopt. Dit riep vooral veel persoonlijke vragen op uit de zaal. Omdat ieder geval uniek is, offerde hij zijn pauze op om met verschillende mensen hier persoonlijk over in gesprek te gaan.
Karin Bloemen fleurde het ochtendprogramma op met een aantal liederen en sketches. Voor de mensen die het wel konden zien had ze zich voor ieder nummer anders uitgedost.
Kortom, een inspirerende en waardevolle dag die ons weer een stapje verder brengt bij de “werkplek voor iedereen”, waar ook mensen met een beperking prettig kunnen werken.