Nieuw boek: 'Dying for a paycheck '.
21 maart 2018
Gisteren was het World Happiness day. Op die dag verscheen het boek Dying for a paycheck, vrij vertaald ‘Sterven voor je salarisstrook’ van de prominente Stanford professor Jeffrey Pfeffer .
Het eerste interview over zijn boek laat Pfeffer nogal uitgesproken aan het woord: “The Workplace Is killing people and nobody cares”. Wie kan het schelen dat mensen dood gaan door hun werk?
Bepaald geen boodschap voor World Happiness Day om zo stelling te nemen. Van Pfeffer (verbonden aan CEBMA in Amsterdam) mogen we wel wat verwachten als het gaat om de onderbouwing van zijn stellingname. Met zijn collega Sutton schreef hij het boek Hard facts, dangerous half-truths and total nonsense: profiting from evidence-based management (2006) en als je zijn academische publicaties bekijkt dan timmert hij niet alleen goed aan de weg, zijn onderzoek mag er ook wezen.
Nu is zijn nieuwe boek gebaseerd op Amerikaanse gegevens. En uit het UN onderzoek waarover ik gisteren schreef weten we dat de Amerikanen minder gelukkige mensen zijn (18e plaats op de ranglijst) dan Nederlanders (6e plaats). Maar zo groot zijn de verschillen niet.
In het interview zegt Pfeffer (en dat is wel toepasselijk op 21 maart, begin van de lente): “I want this [book] to be the Silent Spring of workplace health”. Een invloedrijkboek van Rachel Carson voor het denken over milieuvraagstukken.
Enerzijds praten we over Happy Buildings, anderzijds over gezondheid op de werkplek of zelfs over de gezondheid van de werkplek. Die mooie termen verwijzen misschien naar de andere kant van de medaille: dat we niet zo gelukkig en niet zo gezond zijn op de werkplek? We pakken het dan in, in mooie positieve woorden. Maar hoe zit het met werkvermogen en duurzame inzetbaarheid? Is de alarmbel die Pfeffer doet rinkelen ook op Nederland van toepassing? Waar halen we de nuchtere inzichten over onze toestand? Wie doet er iets aan? Wie doet er iets mee, dat meer is dan de volgens Pfeffer nutteloze vitaliteitsprogramma’s (yoga classes) en ruimtes voor een power nap.
Of hebben we hier te maken met een eigenzinnige professor die het leuk vindt om iedereen voor blind te verklaren als hij zegt: ”I think people don’t necessarily see, recognize, or appreciate what’s going on in the workplace”?
Ik ben benieuwd wat we in Nederland van zijn boek gaan vinden!
Wim Pullen, 21 maart 2018